متفکر مطرح رشته مدیریت و رهبری، آقای John Maxwell، در سخنرانی زیر در مورد موضوع بسیار مهم “پیدا کردن دلیل وجودی” صحبت می‌کند. بهترین رهبران همواره دلیل اصلی حرکتشان را به خوبی می‌دانند، این مساله چشم‌انداز آنها، هدف‌ها و در نهایت استراتژی و تصمیمات روزانه را مشخص می‌کند. گویا هر حرکت آن شخص در راستای همان دلیل وجودی قرار می‌گیرد و قابل توجیه است.
رهبران خوب این دلیل وجودی را به دیگران نیز می شناسانند و آنها را با خود همراه می‌کنند. شاید بصورت قطعی بتوان گفت که بدون این موضوع اساسا کسی نمی‌تواند یک رهبر واقعی برای دیگران باشد.
آیا دلیل وجودی خود را می‌شناسید؟ آیا همه تصمیمات شما در یک راستا و به سمت یک هدف و چشم‌انداز مشخص قرار دارد؟ به راستی چگونه می‌توانیم به این موضوع آگاه باشیم؟
یکی از نکات خیلی مهمی که در صحبت پایین به آن اشاره می‌شود شناخت خود و گم کردن خود است. به نظر Maxwell شما باید ابتدا خود را کامل بشناسید. خودشناسی که بارها در مورد آن در حوزه‌های مختلف دانش صحبت شده است. نکته زیبا ولی مرحله بعد از خود شناسی است که به گفته او باید خود را گم کنید. زمانی که خود را شناختید و خواست واقعی خود را دانستید، خود را در راستای آن خواست واقعی گم می‌کنید. دیگر آن خواسته شما و دلیل وجودی شما و هدف نهایی شما مهم است و خود شما مهم نیستید و همه چیز آن است. خود را برای آن فدا می‌کنید.
https://www.youtube.com/watch?v=0Qr_vJvqItY
نکته بسیار جالب این است که مطلب بالا مطابقت زیبایی با نظر برخی عرفای ایرانی در مورد سلسله مراتب کمال دارد. یکی از معروف‌ترین عرفای ما، عطار نیشابوری، مراحل سالک را هفت مرحله می‌داند (هفت شهر عشق)، مرحله سوم معرفت است و مرحله هفتم فقر و فنا. معرفت بسیار متناظر با شناخت خود است و مقصود از فقر و فنا دقیقا گم شدن و نیست شدن است.
چون بتابد آفتاب معرفت از سپهر این ره عالی‌صفت
هر یکی بینا شود بر قدر خویش بازیابد در حقیقت صدر خویش
صد هزاران سایهٔ جاوید، تو گم شده بینی ز یک خورشید، تو
هرکه در دریای کل گم‌بوده شد دایما گم‌بودهٔ آسوده شد